کس نیست تا آرد بمن از یار جا نا نم خــــــــــــــــــبر من آنچنا نم بیخبر کز خود نمیدا نم خبــــــــــــــــــــــر
نی بلبلی را دیده ام نی از گلی پر سیـــــــــــــــــــده ام شا ید صبا آرد مگر از باغ و بستانم خبـــــــــــــــــــر
نی دیده را با شد ضیا ؛ نی دوستان با وفــــــــــــــــــا ا مشب کی میسازد مرا از شهر خو با نم خبـــــــــــــر
زان شهر و آ شوب جفا دارم سراسر شکوه هـــــــــــا میسا ز دم هر لحظه یی این اشک گر یا نم خبـــــــــر
هم زا هد و هم ر ند مست با زهد و ر ندی دل شکست ر فتندو کس آگاه نشد از کفر و ا یما نم خـــــــــــــــبر
در سینه ام خون جگر افتاده از اشــــــــــــــک (ظفر) این گلستانم مید هد از روز هجرانم خبـــــــــــــــــــــر