آواره پریشانـــــم در غــــــربت و تنهــــائـی
ای اشک ســراغ من دیـــریست نمـــی آئــی
غمخـــــانه نشین هســـتم غربت زدهء دوران
کشـــور شــده است ویران نــه جلوهء بینائی
هـــــر چنـــد که دلتنگم افسـرده دل و خستـه
شـور است جنون عشق فکر و سر سودائـی
بلبــل ز نیستان رفت خشکیــد چمنــــــزارش
وقت است شــهء دوران تا بــــاغ بیــارائـــی
غمگیــن و ملولــم من در هجـــر تو ای میهن
خونابه چشم من چــــــون لالــه صحـرائـــی
سوزد تن و روح من بی روی وطن هــرشب
اشک است مــرا تسکین دامـان شکیبـائــــــی
یارب طفیــل حـــق آن شــــــاه رســــــولانت
لطف و کـــــرمی فـــرما تـــو خالق یکتائـــی
صلح است شعـــآر من وحدت ز که جویم من
کفر است بتو زرغون خودبینی و خود رائــی
