ملا با يكي از دوستانش وارد شهري شد از دور منار هاي بلند را ديدند رفيقش پرسيد اينها را چگونه ساخته اند؟ ملا گفت: براي ساختن آن اول چاهي كنده بعداً آنرا تا دهن پر كرده اند.

در مجلسي صحبت از حلوا پيش آمد. ملا گفت مدتي است آروزي خوردن حلوا به دلم مانده است گفتند چرا نمي پزي؟ گفت هر وقت آرد حاضر ميشود روغن نيست روغن كه پيدا شد شكر نيست گفتند كه تا حال نشده كه هر دو حاضر شود؟ گفت چرا نه، آنوقت من حاضر نبودم.

در زمان قضاوت ملا دو نفر نزد او آمده دعوائي اقامه كردند مدعي اظهار داشت اين شخص مرا صدا زد و گفت اين بار را بر دوش من بگذار گفتم در مقابل به من چه خواهي داد؟ گفت هيچ، منهم زحمتي كشيده بار را بر دوش او گذاشتم حال هر چه ميگويم هيچ مرا بده نميدهد. ملا گفت خيلي خوب حق داري حالا بيا اين فرش را بلند كن. وي بلند كرد ملا گفت در زير فرش چيست؟ گفتم هيچ ملا گفت اين هيچ اجرت تو بود.

روزي ملا پس از اتمام درس با اصرار چند نفر از شاگردانش را به منزل دعوت نمود و آنها را تا جلو خانه آورده گفت شما منتظر باشيد تا بروم اتاق را براي شما آماده بسازم پس وارد خانه شده از زنش پرسيد در خانه چيزي است كه مهمانان را پذيرائي كنيم؟ زن گفت نه. ملا گفت پس بروم عذر مهمانان را بكنم زن در را باز كرده به مهمانها گفت: ملا در منزل نيست مهمانها گفتند اين چه حرفيست ميزني ملا همين لحظه در حضور ما داخل خانه شد ملا از پنجره صدا كرد مگر نميدانيد اين خانه دو در دارد از در ديگر بيرون رفته است.