واعظي در اثناي وعظ ميگفت: هر كسدر يكي از روز هاي ماه رجب روزه بدارد و ظهر افطار كند، ثواب اعمال شش ماه روزه در نامهً اعمالش مينويسند. ملا يك روز رمضان كه روزه نبود به خانه واعظ رفت. واعظ پرسيد: چرا روزه نگرفتي؟ ملا جواب داد: به قول شما عمل كرده تا ظهر در ماه رجب روزه گرفته ام. در عوض اين ماه رمضان و با پنجاه رمضان ديگر حق دارم روزه ام را بخورم.

ملا با يكي از دوستان به گردش كنار دريا رفته بود. رفيقش گفت: ببين چه ماهي بزرگي. من مثل آن نديده ام. ملا به طرف بيابان نگاه كرد. رفيقش پرسيد: چرا به بيابان نگاه ميكني؟ ماهي را در دريا ميبينند. ملا گفت: تصور كردم از آب بيرون آمده تا در آفتاب گرم شود.

واعظي بالاي منبر گفت: به كسي كه امشب دو ركعت نماز بگذارد، خداوند حوريه اي كرامت فرمايد كه سرش در مشرق و پايش در مغرب باشد. ملا گفت: من نه اين نماز را ميخوانم نه طالب چنين حوريه اي هستم كه معلوم نيست كدام قسمت بدنش نصيب من خواهد شد.

ملا به شهري رفته شنيد كه حاكم براي دفن و كفن فقرا هشتاد درهم ميدهد. روزي كمي بي پول بوده به خانه حاكم رفته و گفت: شنيده ام هر غريبي در شهر شما بميرد هشتاد درهم ميدهيد. من در شهر شما غريبم و احتياج زيادي به پول دارم. استدعا ميكنم چهل درهم الحساب به من بدهيد و بعد از مردن من حساب نمائيد. حاكم پيشنهاد او را پذيرفته چهل درهم به او داد. پس از چند روز ملا دو باره نزد حاكم آمده گفت: ميخواهم از شهر شما بروم ديگر تا وقت مردن اينجا نميايم. خواهش دارم چهل درهم باقي مانده را بدهيد كه حسابمان مفروق شود. حاكم چهل درهم دوم را هم پرداخته ملا را راضي كرد.