در همسايگي ملا زن بي حيائي بود كه هميشه داد و بيداد او ملا را اذيت ميكرد. روزي اين زن نزد ملا آمده و گفت: اي ملا براي دختر من دُعائي بنويس يا علاجي بكن كه زياد بد خُلقي نكند و با من مرافعه نداشته باشد. علاوه بر اينكه ميترسم خودش را صدمه بزند. ملا گفت: در باره دختر شما دُعاي پير مرد تاًثير ندارد بلكه دُعاي يك جوان بيست و پنج ساله لازم است.

ملا چند تا كوَك در صحرا صيد كرده به خانه برد. آنها را سرخ كرده زير سبد گذاشت و درب خانه را بسته براي آوردن چند نفر از دوستان كه ميخواست آنان را مهمان كند، رفت. همسايه ملا اتفاقا چند كوك زنده خريده بود كه كباب كند. او موقع را مناسب ديده كوك ها را به خانه ملا آورده زير سبد گذاشت و كوك هاي سرخ شده را برداشته با خود برد. ملا وقتي با دوستان به خانه آمدند براي آوردن غذا سبد را برداشت ولي فورا كوك ها پريده از اطاق خارج شدند. ملا تعجب كرده گفت: خداوندا من حرفي ندارم كه بخواهي دوباره به اين حيوانها روح تازه بدهي ولي تكليف روغن و نمك مرا هم خوب بود معلوم ميكردي.