ملا را سفر طولاني پيش آمد. پوست كدوئي را سوراخ كرده به گردن خود آويخت تا گم نشود. شبي كه خوابيده بود شخصي به شوخي كدو را از گردنش بيرون آورده به گردن خويش آويخت. فردا كه ملا كدو را به گردن او ديد گفت: من يقينا اين شخص هستم. پس در اينصورت خودم كيستم؟.

شب تابستاني بين ملا و زنش در پشت بام مشاجره شد و كار به نزاع كشيد. در اثناي دعوا پاي ملا لغزيده از بام به زمين افتاد. همسايه ها كه از صداي افتادن او مضطرب شده به سراغش آمده بودند، ملا را كه از صدمه افتادن بيهوش شده بود با زحمت به هوش آورده سبب را پرسيدند. ملا گفت: هر كس ميخواهد از موضوع درست مطلع شود، با زنش در پشت بام دعوا كند.

از ملا پرسيدند: چرا صبح ها عده اي از مردم به يك طرف و جمعي به طرف ديگر ميروند؟ ملا جواب داد: اگر همه از يكطرف ميرفتند موازنهء دنيا به هم ميخورد و يك طرف سنگين شده و زمين از جايش تكان خورده كج ميشد.

ملا مادر پيري داشت. روزي در نزد بستگان از او تعريف كرده و گفت: خدا به مادرم عمر بدهد كه باعث خير و بركت خانه است. شخصي گفت: تو كه مادرت را اينقدر دوست داري چرا شوهري برايش پيدا نميكني؟ ملا گفت: چه جاي شوخي است. ولي مادرش بلافاصله گفت: واقعيت راستي هم اوقات تلخي دارد.