ملا را در دهي مهمان كردند. شب مسكه و عسل و قيماق برايش آوردند. ملا با اشتهاي تمام آنها را خورد و چون خسته بود پهلوي بچه شش ساله صاحب خانه خوابش برد. نصف شب ملا از خواب پريده خواست براي قضاي حاجت به حويلي برود. سگ قوي هيكلي به او پارس كرد. ناچار برگشت و چند مرتبه تا حويلي رفته و از ترس سگ برگشت. بالاخره طاقتش طاق شده در رخت خواب بچه صاحب خانه قضاي حاجت نمود. صبح وقتي كه خواستند جاها را جمع كنند ديدند بچه برخلاف عادت رخت خوابش را كثيف نموده. تصور كردند كه مريض شده و در پي چاره برآمدند. ملا آنها را صدا كرده و گفت: حقيقت مطلب اين است كه تا وقتي شما به مهمان مسكه و عسل بدهيد و سگ درنده و قوي هيكلي هم در حويلي نگهداريد، اميد معالجه بچه را نداشته باشيد.

ملا به همسايه اش كه عازم شهر بود ظرفي داده خواهش كرد مقداري روغن زيتون به او بياورد. همسايه ظرف را پر از آب كرده روي آن كمي روغن ريخته به ملا داد. ملا خواست بادنجان سرخ كند وقتي كه روغن را به تاوه ريخت ديد آب خالي است. دانست كه همسايه فريبش داده. تصميم گرفت كه انتقام خوبي از همسايه بگيرد. فكر كرد كه او به نسوار دماغ معتاد است. پس دو قطي پر نسوار دماغ درست كرد. در يكي نسوار دماغ معمولي و در ديگري مقداري مُرچ و بعضي ادويه جات تُند و تيز ريخته در كوچه منتظر آمدن همسايه شد و چون همسايه از دور نمايان گشت قوطي نسوار را بيرون كشيد و مقداري به دماغش كشيد و چشمهاي خود را خمار نموده گفت: آه... چه نسوار دماغ خوبي است. از بوي خوشش مرا نشه ميارد. و دو باره آنرا نزديك دماغ برده نفس بلندي كشيد. همسايه كه حركات او را مراقب بود از شنيدن اسم نسوار دماغ دهانش آب پُر كرده به ملا نزديك شده و گفت: ممكن است ذره اي از اين نسوار دماغ به من بدهي؟ ملا قوطي دوم را به او داد. آن مرد به خيال مال مفت مقدار زيادي از آن را برداشته به دماغ برده نفس بلندي كشيد. از تندي و تيزي آن كه تا مغزش اثر كرده بود حالت بد و كسلي شديدي او را عارض شده رو به ملا كرد و گفت: خدا عذابت را زياد كند. اين چه نسوار دماغي بود؟ ملا گفت: اين نسوار دماغ تُفاله روغن زيتون مرحمتي شما بود.